မကွေး မြသလွန်ဘုရား-The Myathalun Pagoda

Unicode

မြသလွန်ဘုရားသည် မြန်မာနိုင်ငံ အလယ်ပိုင်း မကွေးမြို့၏ အနောက်မြောက်ဘက်အစွန် ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းဘေး
နဂုတ္တမ တောင်ကုန်းပေါ်တွင်တည်ရှိသည်။ မြို့လယ်မှ တမိုင်ခွဲခန့် အကွာတွင်တည်ရှိပြီး ရင်ပြင်တော်ပေါ်သို့
မော်တော်ကားနှင့် ဖြစ်စေ ၊ စောင်းတန်း အတိုင်း လမ်းလျောက်၍ ဖြစ်စေ တက်ရောက် ဖူးမျှော်နိုင်ပါသည်။
မကွေးမြသလွန် မလွန်မြသပိတ် ဟု ဆိုရိုးရှိသည့်အတိုင်း မြန်မာနိုင်ငံရှိ တန်ခိုးကြီးဘုရားများတွင်
မြသလွန်ဘုရားလည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည်။ လုံးတော်ပြည့် ရွှေချထားသည့် ဘုရားတစ်ဆူဖြစ်ပြီး
စုစုပေါင်း အချပ်ရေမှာ "ဒွေးအစ်အဌဇေယျသတိ ချပ်ရေရှိ လုံးပြည့်ရွှေရောင်ဖြိုး" ဟု ဆိုစကားရှိသည်။

အချိန်ရလျှင် ညနေစောင်း နေအပူသက်သာချိန်တွင် ဖူးမျှော်ပါက ဘုရားလည်းဖူးရသလို မင်းဘူးမြစ်တကမ်းတွင်
တည်ရှိနေသော စက္ကိန်းတည်း ဘုရားသို့လည်းလှမ်းမျှော်ဖူးတွေ့နိုင်သလို လေတဖြူးဖြူးနှင့် ညနေဆည်းဆာ
နေဝင်ချိန်အလှကိုလည်း ခံစားနိုင်ပေမည်။

သမိုင်းကြောင်း

သမိုင်းအဆိုအရ မြသလွန်ဘုရားသည် ကဿပဘုရား၏ ရွှေသလွန်တော်နှင့် ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား၏
မြသလွန်တော်တို့ကို ဌာပနာ၍တည်ထားသည်ဟု ဆိုသည်။
ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး၍ ဝါတော် နှစ်ဆယ်သို့ ရောက်သောအခါ သုနာပရန္တတိုင်း
လယ်ကိုင်းသားတို့သည် စန္ဒကူးသားဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားသော ကျောင်းတော်ကို အလှူခံတော်မူရန်
မြတ်စွာဘုရားထံ သွားရောက်လျှောက်ထားကြ၏။ ဘုရားသခင်လည်းမဟာ သက္ကရာဇ် ၁၂၃ ခု၊
ဝါဆိုလဆုတ် ၈ ရက်နေ့တွင် လယ်ကိုင်းစန္ဒကူးနံ့သာကျောင်းကို အလှူခံတော်မူပြီးလျှင် ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး
ဈာန်၏ ချမ်းသာခြင်းဖြင့် မွေ့လျော်တော်မူ၍ တရားဒေသနာ တိုက်ကျွေးတော်မူသည်။ ထိုမှတစ်ဖန်
ရွှံ့ပွက်တောင်တို့ဖြင့် ခြံရံလျက်ရှိသော မင်းဘူးမြို့ရှိ စက္ကတဲတောင်ထိပ်သို့ ကြွချီကာ သိတင်းသုံးနေတော်မူသည်။ ရှေးဘုရား အဆူဆူပွင့်တော်မူစဉ်က ထိုတောင်ထိပ်သို့ ရောက်သည်ရှိသော်
သိကြားနတ်မင်းသည် ရတနာ သလွန်တော်ကို လှူဒါန်းမြဲဖြစ်သည်အတိုင်း ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရားအားလည်း
မြသားအတိပြီးသော သလွန်တော်ကို လာရောက် လှူဒါန်းလေသည်။

ထိုအချိန်က ဧရာဝတီမြစ်၏ အရှေဘက်တောအုပ်ကြီးတွင်
ဘောကျော် ဘောသော ဘောသူရ ဘောရက္ခ ယက္ခသာဂီ ယက္ခ ဒါလီ အစရှိသည့်
ဘီလူးမောင်နှမ ခြောက်ယောက်နေထိုင်လေသည်။
မြတ်စွာဘုရား စက္ကိန်းတည်းအရပ်တွင်ကြွချီရောက်ရှိနေကြောင်းကြားသိရသောအခါ ညီနောင်လေးဦးသည်
ညီမ နှစ်ဦး မသိရလေအောင် စီစဉ်ပြီး ကြစုဖန်ခါးသီးများဖြင့် လှူဒါန်းရန်စီစဉ်ပြီး သွားရောက်ဖူးမျှော်ကြလေသည်။

ထိုအရပ်သို့ ဘီလူးညီနောင်တို့ရောက်သောအခါ သိကြားမင်းက မြသလွန်တော် ကို မြတ်စွာဘုရားအား လှူဒါန်းနေပြီး
ဘီလူးညီနောင်တို့ကလည်း ကြစုသဖန်သီးများကို ကပ်လှူ ပူဇော်လေသည်။မြတ်စွာဘုရားက ဘီလူးညီနောင်တို့အား
အသင်တို့ ယနေ့မှစ၍ သူတပါးအသက်သတ်ခြင်းကို စွန့်လွှတ်ကြပါကုန်လော့ အစပြု၍ တရားရေအေးတိုက်ကျွေးမူလေသည်။ထိုဘီလူးတို့ တရားရကြပြီး ..တပည့်တော်တို့အား မြတ်စွာဘုရားရှင်ကိုယ်စား ကိုးကွယ်ရာ
ပေသနားပါဟု လျှောက်ထားရာ မြတ်စွာဘုရားမှ မြသလွန်တော်ကို ပေးစွန့်တော်မူပြီး အသင်ဘီလူးတို့ အသင်တို့
လူ့ဘဝပြန်ရောက်သော် ဤ မြသလွန်ကို ဌာပနာထား၍ စေတီတည်ထား ကိုးကွယ်ပါဟု၍ မိန့်လေသည်။

မြတ်စွာဘုရား ပြန်လည်ကြွချီသွားသော အခါ ဘီလူးညီနောင်တို့လည်း မြသလွန်ကို ပင့်ဆောင်၍ ၎င်းတို့နေရပ်သို့
ပြန်ကြပြီး သူတ်ု့နေထိုင်ရာ တောအုပ်တွင် ဌာပနာ ပြု၍ စေတီတည်ထားကိုးကွယ်လေသည်။
သို့သော် ထိုဘုရားတည်ခြင်းအရာကို သိကြားမင်းသိသောအခါ မြသလွန်စေတီတည်ထားကိုးကွယ်ရာ အရပ်သည်
ဘုရားရှင်ဟောကြားခဲ့သည့် ဗျာဒိတ်နေရာ မဟုတ်မှန်သည့်အတွက် သူ၏တန်ခိုးဖြင့် ထိုဘုရားကို
ဖျက်ရန်စီစဉ်လေသည်။နတ်ဒေဝါတု့ိက မသင့်တော်ကြောင်းလျှောက်ထားသည့်အခါ သြိကားမင်းက
"ငါသည် မလိုတမာ အကြံဆိုးနှင့် ကြံစည်သည်မဟုတ်၊ ဘုရားရှင်၏ဗျာဒိတ်နှင့်အညီ ကိုးကွယ်ရာအရပ်
မှားနေသည့်အတွက်ကြောင့်သာ တားဆီးခြင်းသာဖြစ်သည်"ဟု ပြန်လည်ဖြေကြားလေသည်။
မြသလွန်တော်ကို ပင့်ဆောင်သွားခဲ့ရာ ယခုထက်တိုင်အောင်
ထိုဘုရားပြိုရှိသောနေရာကို အမှီပြု၍ ဘုရားပြိုရွာဟု တည်ရှိနေပေသေးသည်။

သိကြားမင်းသည် ဘီလူးတို့ တည်ထားသော ဘုရားကိုဖျက်ကာ မြသားသလွန်တော်ကို ယူ၍ ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းတွင်
သိတင်းသုံးနေကြသော ဒိဗ္ဗစက္ခု၊ ဒိဗ္ဗသောတ၊ ဒ္ဒိဗ္ဗဃာနမည်သော ရသေ့ကြီး သုံးဦးထံ သို့ ပင့်ဆောင် သွားလေသည်။ ထိုနောက် ကဿပဘုရား လက်ထက်တော်အခါက ရွှေသား သလွန်တော်ကို ဌပနာခဲ့ဘူးသော နဂုတ္တမတောင်ထိပ်တွင် မြသလွန်တော်ကိုလည်း ဌာပနာရန် စီမံ၏။ ထိုအခါ ပထမလှေတစင်းတွင် ပတ္တမြားပြာသာဒ်တော်၌ ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား၏ မြသလွန်ကို တင်ဆောင်၍၎င်း၊ ဒုတိယ လှေတစ်စင်းတွင် ရွှေသားပြာသာဒ်တော်၌
ကဿပ ဘုရား၏ ရွှေသား သလွန်တော်ကို တင်ဆောင်၍၎င်း မဟာသက္ကရာဇ် ၁၂၈ ခု တပေါင်းလပြည့်နေ့တွင် ဧရာဝတီမြစ်ရေနှင့်အညီ စီမံကာ ဌာပနာတော်မူလေသည်။
နောက်ထပ် စေတီတည်ရန်မှာ ဘီလူးညီနောင်တို့ စုတေ၍ လူသားစင်စစ်ဖြစ်သောအခါမှသာ ဘုရားတည်ရန် သင့်ကြောင်း ရသေ့တို့အား ပန်ကြား၍ တာဝတိံသာသို့ ပြန်ကြွသွားလေသည်။

ဘီလူးမောင်နှမများမှ အငယ်ဆုံးညီမ ဘီလူးမယက္ခဒါလီသည် သူတို့ညီအမကို အသိမပေးဘဲ စက္ကိန်းတည်း သို့
မြတ်စွာဘုရားကြွချီလာစဉ် အကိုများသာ တိတ်တဆိတ် သွားဖူးခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့လည်း ဖူးခြင်ပါလျှက်
မဖူးရသောကြောင့် လွန်စွာမှ အကိုတော်တို့ကို စိတ်ဆိုးပြီး အတူမနေနိုင်တော့သဖြင့် ထွက်ခွာခဲ့လေသည်။
ဝေဿနတ်မင်းကြီးထံရောက်သောအခါ အကြောင်းစုံလျှောက်ထားပြီး အကိုတော်တု့ိနှင့်
အတူမနေနိုင်တော့သည့်အတွက် နယ်မြေတခုပေးသနားရန် တောင်းသည့်အခါ ယက္ခဒါလီ ဘီလူးမကို
ယင်းချောင်း၏ တောင်ဖက်နယ်ကို အပိုင်စားပေးသနားလေသည်။

တနေ့ ယက္ခဒါလီ ဘီလူးမသည် တောပန်းများ သစ်သီးဝလံများခူးဆွတ်ကာ ဘုရားရှင် ဌာပနာထားရာအရပ်၌
ဆုတောင်းလေသည်။ "တပည့်တော်သည် လူ့ဘဝအဖြစ် ပြန်ဝင်စားခဲ့လျှင်အကိုတော်တို့ထက် စည်းစိမ်ချမ်းသာ
အလွန်အမင်းသာရသော ဘဝကို ရရှိလိုပါ၏" ဟုဆုတောင်းခဲ့လေသည်။
(ယက္ခဒါလီဆုတောင်းခဲ့သော နေရာကို စေတီတည်ထားပြီး ယခု ဆုတောင်းပြည့် စေတီဟု မှဲ့ခေါ်ပါသည်။)
သေလွန်ပြီးနောက် လူ့ဘဝတွင် အလွန်ချမ်းသာကြွယ်ဝသော ပုဏ္ဏားသူဌေး၏ သ္မီးအဖြစ် ဝင်စားလေသည်။
ယက္ခဒါလီ မင်းသ္မီးလေးမှာ အလွန်ကြွယ်ဝ ချမ်းသာလှသလို ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါမှာလည်း ချောမောတင့်တယ်လွန်းသောကြောင့် ပုဏ္ဏားသူဌေးသည် သူ့သမီးအား  ဘုရင်မင်းမြတ်တု့ိနှင့်သာ သင်တော်ပေသည်ဟုဆိုကာ
တကောင်းပြည့်ရှင်မင်းထံ သမီးတော်ကို ဆက်ကပ်လေသည်။တကောင်းမင်းက နှစ်သက်တော်မူသဖြင့်
မြောက်နန်းမိဖုရားအဖြစ် မြှောက်စားလေသည်။

ထိုအချိန် မဟာဂါမရွှာ ဆိုသော အရပ်တွင် သူဘောဂ ဆိုသောသူဌေးကြီးရှိလေသည်။သူဘောဂ သူဌေးသည်
ရသေ့ကြီးသုံးပါးအား ပစ္စည်းလေးပါး မပြတ်လှူဒါန်းနေသောသူလည်း ဖြစ်ပေသည်။တနေ့သ၌ သူသည် မြသလွန် ဌာပနာ ထားရှိရာ အရပ်တွင် စေတီတည်ထားကိုးကွယ်လိုကြောင်း ရသေ့ကြီး သုံးပါးထံလျှောက်ထားလေသည်။
ရသေ့ကြီးသုံးပါးမှ ဘုရား၏ ဗျာဒိတ်တော်အရ ဘောကျော် နှင့် ဘောသော တို့ညီနောင် လူ့အဖြစ်ပြန်ရောက်မှ
သူတို့သာလျှင် ဘုရားတည်မည့် သူများ ဖြစ်လေသည်။ သင်ဘုရားတည်လိုပါက ဘောကျော် ဘောသော
လူဝင်စားတို့ကို တွေ့အောင်ရှာ၍ ကုသိုလ်ပြုပါတော့ဟု မိန့်လေသည်။ သူဌေးကြီးသူ့ဘောဂ လည်းတပည့်တပန်းများလွှတ်၍ ဘီလူးညီနောင် လူဝင်စားနှစ်ယောက် အကြောင်း နယ်အစုံလွှတ် စုံစမ်းလေသည်။သတင်းကမရပေ။
ထိုသို့ အဖေဖြစ်သူ သူ့ေဘောဂ တယောက် ကုသိုလ်ယူ ဘုရားတည်လိုသောကြောင့်
ဘီလူးလူဝင်စား ညီနောင်ကိုရှာနေကြောင်း သူ့ဘောဂ၏ သ္မီးပုဏ္ဏဝတီ ကြားသိရလေသည်။တနေ့ ပဏ္ဏဝတီသည်
မြသလွန် ဌာပနာပြုရာ နဂုတ္တမ တောင်သို့သွားပြီး အဓိဌာန် ဆုတောင်းလေသည်။
တောပန်းလေးများးကို ပန်းစာခွေပြုလုပ်ပြီး အဖေပြုလိုသော ဘုရားတည်ခြင်းကို ဘောကျော် ဘောသော
ဝင်စားသောသူများကိုတွေ့မှသာ ကုသိုလ်ပြုနိုင်ပေတေ့ာမည်။ အဖေ ကုသိုလ်ယူနိုင်ရန်အတွက် ဤ ပန်းစာခွေအား
ဘောကျော် ဘောသော ဝင်စားသူများတွေ့ရပါစေဟု ဆုတောင်းခဲ့လေသည်။
( နောင်တွင် ပန်းစာခွေချထားရစ်ခဲ့သောနေရာအား ပန်းရစ်တောင်စေတီဟုအထင်အရှားတည်ရှိလေသည်)
ထို့နောက် ပုဏ္ဏဝတ္တီသည် အတန်ငယ်ဝေးသော ကုန်းမြင့်ပေါ်မှ သူမျှော်လင့် လျာထားသော ခင်ပွန်းကိုမျှော်သော တောင်အား နောင်အခါ ရွှေလင်မျှော်စေတီ ဟုခေါ်ဝေါ်လေသည်။

ဘောကျော် ဘောသော ညီနောင်မှာလည်း သူတို့ ဘီလူးဘဝကနေထိုင်ခဲသည့် တောအုပ်နှင့်
များစွာ မဝေးကွာလှသောနေရာတွင် ကုန်သည်မျိုးရိုး၌ လူ့ဘဝ ဝင်စားလေသည်။
ဘောကျော်က အကိုဖြစ်ကာ ဘောသော က ညီအဖြစ်ပြန်ဝင်စားလေသည်။တနေ့ ကုန်ကူး ကုန်ရောင်းကြရင်း
ရသေ့ကြီး ၃ပါးရှိသောအရပ်သို့ ရောက်ရှိလာရင်း လှူဖွယ်များ ဆက်ကပ်လေသည်။
တဆက်တည်း မြသလွန် ဌာပါထားသည့် နေရာအား ဖူးေျျမျျှာ်ခွင့်တောင်းလေသည်။ ရသေ့ကြီးတို့၏
ခွင့်ပြုချက်အရ မြသလွန်ဌာပနာရှိရာ တောင်သို့အသွား လမ်းခုလတ်ရှိတောင်ကုန်းထက်တွင် ပန်းစာခွေ ကိုတွေ့ရှိရလေသည်။ပန်းစာခွေတွင်ရေးထားသော စာကို ဖတ်ပြီး အကိုဖြစ်သူ ဘောကျော်က"ငါတို့ဘီလူးဘဝတုန်းက
ဘုရားမတည်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စ အခုလူ့ဘဝ ရောက်တော့ဆုတောင်းပြည့်ရတော့မယ်" ဟု ဆိုလေသည်။

မြသလွန်ဌာပနာထားရာ အရပ်သို့ ဖူးမျှော်ကန်တော့ပြီး ပန်းစာခွေရေးခဲ့သုူ ပုဏ္ဏဝတီ ရှိရာ မဟာဂါမရွှာသို့ လိပ်စာအတိုင်း
ဆက်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။မဟာဂါမ ရွှာသို့ရောက်ပြီး သူဌေးသူဘောဂထံ ပန်းစာခွေအားအပ်ပြီး မိမိတု့ိသည်
ဘီလူးဘဝ ဘောကျော် ဘောသောမှလူ့ ဘဝအဖြစ် လူဖြစ်လာသော ညီနောင်ဖြစ်ကြောင်း ဦးသူ့ဘောဂ ထံ
အကျိုးအကြောင်းပြောပြလေသည်။ သူဌေးကြီးလည်း ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်လှပြီး သမီးမျှော်လင့်သော
ကြင်လျာဖက်တို့ရောက်လာချေပြီ ကောင်းစွာ ြုပုစုပါဟု သမီးပုဏ္ဏဝတီကိုမှာ ကြားလေသည်။
သမီးကို ဘောကျော် လုလင်နှင့် လက်ဆက်ပေးပြီး ဘောကျော် ဘောသောတို့နှင့် အတူ သူ့ဘောဂ သူဌေးကြီးသည်
ရသေ့ကြီးသုံးပါးထံသွားရောက်၍ မြသလွန်ဘုရားတည်လိုကြောင်းလျောက်ထားလေသည်။ ရသေ့ကြီးတို့လည်း
မြတ်စွာဘုရား၏ဗျာဒိတ်တော်နှင့် ကိုက်ညီလေသဖြင့် ခွင့်ပြုလေသည်။ အနယ်နယ် အရပ်ရပ်မှ
မြသလွန်ဘုရားတည်တော်မူရာတွင် ကုသိုလ်ပါဝင်နိုင်ကြရန် တဖွဲဖွဲရောက်ရှိလာကြတော့သည်။ သိကြားမင်းနတ်ဒေဝါများ၊ နတ်၊ ဝိဇ္ဇာ၊ ဇော်ဂျီ၊ ဘီလူးများပါ စုဝေးရောက်ရှိလာကြလေသည်။ဌာပနာတိုက်အတွင်း တည်ရှိနေသော
ရွှေသလွန် မြသလွန် အပေါ်မှ ညဏ်တော်အမြင့် ၃၅ တောင့်ရှိသော မူလ ပထမစေတီကို သူဌေးသူ့ဘောဂ ၊
လူဝင်စားဘောကျော်နှင့်ဇနီး ပုဏ္ဏဝတီတို့က စတင်တည်ထား ကိုးကွယ်ခဲ့ကြလေသည်။
ဤသို့ဖြင့် သမိုင်းဝင် မြသလွန်စေတီတော်ကြီး ဖြစ်လာလေသည်။

သက္ကရာဇ် ၄၁၂ ခုနစ်တွင် အနော်ရထာမင်း၏ သားတော် စောလူးမင်းလက်ထက်တွင် ပျက်ဆီးနေသော မြသလွန်စေတီကို ပြန်လည်ပြုပြင်ရင်း ညဏ်တော်ကို မူလထက် အတောင်၂၀ ထပ်မံမြှင့်တင်ပြီး ၅၅တောင်အမြင့်ရှိ မြသလွန်စေတီအဖြစ် ပြုပြင်တည်ထားကိုးကွယ်ခဲ့ကြောင်း မကွေးမြသလွန် ဘုရားသမိုင်းက ညွှန်းဆိုပြနေလေသည်။

အရွယ်အစား
မဟာ သက္ကရာဇ် ၁၅ဝ ပြည့်နှစ်တွင် ရသေ့ကြီး သုံးဦးနှင့်တကွ သိကြားမင်း၊ သူဌေးကြီး သမီး သုဏ္ဏဝတီနှင့် သားမက်ဘောကျော်တို့သည် ရွှေသားသလွန်တော်နှင့် မြသားသလွန်တော်တို့ကို ဌာပနာကာ စေတီတည်ကြလေသည်။ ထိုပထမဆုံးအကြိမ်တည်သော စေတီတော်မှာ အမြင့် သံတောင် ၃၅ တောင်ရှိသည်ဟူ၏။ ဤကား မြသလွန်စေတီကို ပထမဆုံအကြိမ် တည်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ပုဂံခေတ်၊ သက္ကရာဇတ် ၄၂၁ ခုနှစ်တွင် နန်းတက်သော စောလူးမင်းသည် သံတောင် ၅၅ တောင်မြင့်သော မြသလွန် စေတီတော်ကို ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မံပြုပြင် တည်ပြန်သည်။
သက္ကရာဇ် ၁၂ဝ၉ ခုနှစ်တွင် မြေငလျင် ကြီးကျယ်စွာ လှုပ်သောကြောင့် မြသလွန်စေတီတော်ကြီး ကွဲအက်ပျက်စီး၍
ပြိုခဲ့ရလေသည်။ ထိုနှစ် တပေါင်းလဆန်း ၁၅ ရက်နေ့တွင် မကွေးမြို့သူကြီးမင်းမင်းထင် မင်းလှကျော်ခေါင်သည် သံတောင် ၆၆ တောင် ၂ မိုက်မြင့်သော စေတီတော်ကြီးကို အသစ်တဖန်
ထပ်မံတည်ပြန်သည်။ ထိုမှ တစ်ပါး ပထမခွေတွင် အချင်း ၅ တောင်တစ်မိုက် ၊ အစောက် ၁၇ တောင်မြင့်သော ထီးတော်ကြီးကိုလည်း လှူဒါန်းခဲ့လေသည်။ ထိုသို့ တည်စဉ် ဘုရားတည်ဆောက်သော ဗိသုကာ ပန်းရံဆရာကြီးများက ဘုရားသပိတ်မှောက်တွင် လက်ယှက်ဘီလူးရုပ် ၂၁ ရုပ်တိတိ ထုလုပ်ရာ၌ တနင်္ဂနွေထောင့်နှင့် သောကြာထောင့်ကြားရှိ ဘီလူးရုပ်ကို အခြားဘီလူးများကဲ့သို့ ထုလုပ်သော်လည်း အစွယ်မပါ ပြုံးနေသော ဘီလူးပုံသာ
ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ၃ ရက် ၃ ကြိမ်တိတိ ပြင်ဆင် ထုလုပ်သော်လည်း
အခြားဘီလူးရုပ်ကဲ့သို့ မထွက်လာသည့်အတွက် ဤအတိုင်း ထားခဲ့ရသည်။

သီရိဃဏ္ဍခေါင်းလောင်း

စေတီရင်ပြင် တနင်္ဂနွေထောင့်တွင် ချိတ်ဆွဲလှူဒါန်းထားသော ခေါင်းလောင်းက သီရိဃဏ္ဍခေါင်းလောင်း ဖြစ်ပြီး ယင်းကို ၁၈ အောက်တိုဘာ ၁၈၄၆ သာယာဝတီမင်းလက်ထက်တွင် မကွေးမြို့သူကြီး မောင်ရွှေပြည့်က ချိတ်ဆွဲလှူဒါန်းသည်။ ခေါင်းလောင်းစာ စီကုံးရေးသားသူမှာ ရှင်ပညာတိက္ခ ဖြစ်သည်။

ဘုရားပွဲတော်

မကွေးမြို့ မြသလွန်ပွဲတော်ကို နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း သီတင်းကျွတ်လဆန်း ၈ ရက်မှ သီတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော်
၈ ရက်နေ့ထိ စည်ကားသိုက်မြိုက်စွာ ကျင်းပလျက်ရှိသည်။ ရှေးအခါက မကွေးမြသလွန် ဘုရားပွဲသည် အထက်အောက် ကုန်စည်ဖလှယ်ရာ ဈေးကြီးအဖြစ် အရောင်းအဝယ်စည်ကားခဲ့သည်။

ဤဆောင်းပါးကို သင်ဆရာ ၊ မြင်ဆရာ ၊ ကြားဆရာ များ၏မှတ်စုတိုများထဲမှ ကောက်နှုတ်ရေးသားထားပါသည်။

Zawgyi

မေကြး ျမသလြန္ဘုရား

ျမသလြန္ဘုရားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း မေကြးၿမိဳ႕၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္အစြန္ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘး နဂုတၱမ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္တည္ရွိသည္။ ၿမိဳ႕လယ္မွ တမိုင္ခြဲခန႔္ အကြာတြင္တည္ရွိၿပီး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ ေမာ္ေတာ္ကားႏွင့္ ျဖစ္ေစ ၊ ေစာင္းတန္း အတိုင္း လမ္းေလ်ာက္၍
 ျဖစ္ေစ တက္ေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ပါသည္။မေကြးျမသလြန္ မလြန္ျမသပိတ္ ဟု ဆို႐ိုးရွိသည့္အတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားတြင္ ျမသလြန္ဘုရားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ လုံးေတာ္ျပည့္ ေ႐ႊခ်ထားသည့္ ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္ၿပီး စုစုေပါင္း အခ်ပ္ေရမွာ "ေဒြးအစ္အဌေဇယ်သတိ ခ်ပ္ေရရွိ လုံးျပည့္ေ႐ႊေရာင္ၿဖိဳး" ဟု ဆိုစကားရွိသည္။

အခ်ိန္ရလွ်င္ ညေနေစာင္း ေနအပူသက္သာခ်ိန္တြင္ ဖူးေမွ်ာ္ပါက ဘုရားလည္းဖူးရသလို မင္းဘူးျမစ္တကမ္းတြင္
တည္ရွိေနေသာ စကၠိန္းတည္း ဘုရားသို႔လည္းလွမ္းေမွ်ာ္ဖူးေတြ႕ႏိုင္သလို ေလတျဖဴးျဖဴးႏွင့္ ညေနဆည္းဆာ
ေနဝင္ခ်ိန္အလွကိုလည္း ခံစားႏိုင္ေပမည္။

သမိုင္းေၾကာင္း

သမိုင္းအဆိုအရ ျမသလြန္ဘုရားသည္ ကႆပဘုရား၏ ေ႐ႊသလြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏
ျမသလြန္ေတာ္တို႔ကို ဌာပနာ၍တည္ထားသည္ဟု ဆိုသည္။

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး၍ ဝါေတာ္ ႏွစ္ဆယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သုနာပရႏၲတိုင္း လယ္ကိုင္းသားတို႔သည္ စႏၵကူးသားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ေက်ာင္းေတာ္ကို အလႉခံေတာ္မူရန္ ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ဘုရားသခင္လည္းမဟာ သကၠရာဇ္ ၁၂၃ ခု၊ ဝါဆိုလဆုတ္ ၈ ရက္ေန႔တြင္ လယ္ကိုင္းစႏၵကူးနံ႔သာေက်ာင္းကို အလႉခံေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံး ဈာန္၏ ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္မူ၍
တရားေဒသနာ တိုက္ေကြၽးေတာ္မူသည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ ႐ႊံ႕ပြက္ေတာင္တို႔ျဖင့္ ၿခံရံလ်က္ရွိေသာ မင္းဘူးၿမိဳ႕ရွိ စကၠတဲေတာင္ထိပ္သို႔ ႂကြခ်ီကာ သိတင္းသုံးေနေတာ္မူသည္။ ေရွးဘုရား အဆူဆူပြင့္ေတာ္မူစဥ္က ထိုေတာင္ထိပ္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္
သိၾကားနတ္မင္းသည္ ရတနာ သလြန္ေတာ္ကို လႉဒါန္းၿမဲျဖစ္သည္အတိုင္း ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း ျမသားအတိၿပီးေသာ သလြန္ေတာ္ကို လာေရာက္ လႉဒါန္းေလသည္။

ထိုအခ်ိန္က ဧရာဝတီျမစ္၏ အေရွဘက္ေတာအုပ္ႀကီးတြင္
ေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာ ေဘာသူရ ေဘာရကၡ ယကၡသာဂီ ယကၡ ဒါလီ အစရွိသည့္
ဘီလူးေမာင္ႏွမ ေျခာက္ေယာက္ေနထိုင္ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရား စကၠိန္းတည္းအရပ္တြင္ႂကြခ်ီေရာက္ရွိေနေၾကာင္းၾကားသိရေသာအခါ ညီေနာင္ေလးဦးသည္
ညီမ ႏွစ္ဦး မသိရေလေအာင္ စီစဥ္ၿပီး ၾကစုဖန္ခါးသီးမ်ားျဖင့္ လႉဒါန္းရန္စီစဥ္ၿပီး သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကေလသည္။

ထိုအရပ္သို႔ ဘီလူးညီေနာင္တို႔ေရာက္ေသာအခါ သိၾကားမင္းက ျမသလြန္ေတာ္ ကို ျမတ္စြာဘုရားအား လႉဒါန္းေနၿပီး ဘီလူးညီေနာင္တို႔ကလည္း ၾကစုသဖန္သီးမ်ားကို ကပ္လႉ
ပူေဇာ္ေလသည္။ျမတ္စြာဘုရားက ဘီလူးညီေနာင္တို႔အား
အသင္တို႔ ယေန႔မွစ၍ သူတပါးအသက္သတ္ျခင္းကို စြန႔္လႊတ္ၾကပါကုန္ေလာ ..အစျပဳ၍ တရားေရေအးတိုက္ေကြၽးမူေလသည္။ထိုဘီလူးတို႔ တရားရၾကၿပီး ..တပည့္ေတာ္တို႔အား ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္ရာ ေပသနားပါဟု ေလွ်ာက္ထားရာ
ျမတ္စြာဘုရားမွ ျမသလြန္ေတာ္ကို ေပးစြန႔္ေတာ္မူၿပီး အသင္ဘီလူးတို႔ အသင္တို႔ လူ႔ဘဝျပန္ေရာက္ေသာ္ ဤ ျမသလြန္ကို ဌာပနာထား၍ ေစတီတည္ထား ကိုးကြယ္ပါဟု၍ မိန႔္ေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ျပန္လည္ႂကြခ်ီသြားေသာ အခါ ဘီလူးညီေနာင္တို႔လည္း ျမသလြန္ကို ပင့္ေဆာင္၍ ၎တို႔ေနရပ္သို႔ ျပန္ၾကၿပီး သူတ္ု႔ေနထိုင္ရာ ေတာအုပ္တြင္ ဌာပနာ ျပဳ၍ ေစတီတည္ထားကိုးကြယ္ေလသည္။သို႔ေသာ္ ထိုဘုရားတည္ျခင္းအရာကို သိၾကားမင္းသိေသာအခါ ျမသလြန္ေစတီတည္ထားကိုးကြယ္ရာ အရပ္သည္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့သည့္ ဗ်ာဒိတ္ေနရာ မဟုတ္မွန္သည့္အတြက္ သူ၏တန္ခိုးျဖင့္ ထိုဘုရားကို ဖ်က္ရန္စီစဥ္ေလသည္။နတ္ေဒဝါတု႔ိက မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ႀသိကားမင္းက "ငါသည္ မလိုတမာ အႀကံဆိုးႏွင့္
ႀကံစည္သည္မဟုတ္၊ ဘုရားရွင္၏ဗ်ာဒိတ္ႏွင့္အညီ ကိုးကြယ္ရာအရပ္ မွားေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ
တားဆီးျခင္းသာျဖစ္သည္"ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားေလသည္။ ျမသလြန္ေတာ္ကို ပင့္ေဆာင္သြားခဲ့ရာ ယခုထက္တိုင္ေအာင္ ထိုဘုရားၿပိဳရွိေသာေနရာကို အမွီျပဳ၍ ဘုရားၿပိဳ႐ြာဟု တည္ရွိေနေပေသးသည္။

သိၾကားမင္းသည္ ဘီလူးတို႔ တည္ထားေသာ ဘုရားကိုဖ်က္ကာ ျမသားသလြန္ေတာ္ကို ယူ၍ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းတြင္ သိတင္းသုံးေနၾကေသာ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဒိဗၺေသာတ၊ ဒၵိဗၺဃာနမည္ေသာ ရေသ့ႀကီး သုံးဦးထံ သို႔ ပင့္ေဆာင္ သြားေလသည္။ ထိုေနာက္ ကႆပဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက ေ႐ႊသား သလြန္ေတာ္ကို ဌပနာခဲ့ဘူးေသာ နဂုတၱမေတာင္ထိပ္တြင္
ျမသလြန္ေတာ္ကိုလည္း ဌာပနာရန္ စီမံ၏။ ထိုအခါ ပထမေလွတစင္းတြင္ ပတၱျမားျပာသာဒ္ေတာ္၌ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ျမသလြန္ကို တင္ေဆာင္၍၎၊ ဒုတိယ ေလွတစ္စင္းတြင္ ေ႐ႊသားျပာသာဒ္ေတာ္၌ကႆပ ဘုရား၏ ေ႐ႊသား သလြန္ေတာ္ကို တင္ေဆာင္၍၎ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၂၈ ခု တေပါင္းလျပည့္ေန႔တြင္ ဧရာဝတီျမစ္ေရႏွင့္အညီ စီမံကာ ဌာပနာေတာ္မူေလသည္။
ေနာက္ထပ္ ေစတီတည္ရန္မွာ ဘီလူးညီေနာင္တို႔ စုေတ၍ လူသားစင္စစ္ျဖစ္ေသာအခါမွသာ ဘုရားတည္ရန္ သင့္ေၾကာင္း ရေသ့တို႔အား ပန္ၾကား၍ တာဝတႎသာသို႔ ျပန္ႂကြသြားေလသည္။

ဘီလူးေမာင္ႏွမမ်ားမွ အငယ္ဆုံးညီမ ဘီလူးမယကၡဒါလီသည္ သူတို႔ညီအမကို အသိမေပးဘဲ စကၠိန္းတည္း သို႔ ျမတ္စြာဘုရားႂကြခ်ီလာစဥ္ အကိုမ်ားသာ တိတ္တဆိတ္ သြားဖူးခဲ့ၾကေလသည္။ သူတို႔လည္း ဖူးျခင္ပါလွ်က္ မဖူးရေသာေၾကာင့္ လြန္စြာမွ အကိုေတာ္တို႔ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အတူမေနႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ထြက္ခြာခဲ့ေလသည္။ေဝႆနတ္မင္းႀကီးထံေရာက္ေသာအခါ အေၾကာင္းစုံေလွ်ာက္ထားၿပီး အကိုေတာ္တု႔ိႏွင့္ အတူမေနႏိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ နယ္ေျမတခုေပးသနားရန္ ေတာင္းသည့္အခါ ယကၡဒါလီ ဘီလူးမကို ယင္းေခ်ာင္း၏ ေတာင္ဖက္နယ္ကို အပိုင္စားေပးသနားေလသည္။

တေန႔ ယကၡဒါလီ ဘီလူးမသည္ ေတာပန္းမ်ား သစ္သီးဝလံမ်ားခူးဆြတ္ကာ ဘုရားရွင္ ဌာပနာထားရာအရပ္၌
ဆုေတာင္းေလသည္။ "တပည့္ေတာ္သည္ လူ႔ဘဝအျဖစ္ ျပန္ဝင္စားခဲ့လွ်င္အကိုေတာ္တို႔ထက္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ အလြန္အမင္းသာရေသာ ဘဝကို ရရွိလိုပါ၏" ဟုဆုေတာင္းခဲ့ေလသည္။
(ယကၡဒါလီဆုေတာင္းခဲ့ေသာ ေနရာကို ေစတီတည္ထားၿပီး ယခု ဆုေတာင္းျပည့္ ေစတီဟု မွဲ႔ေခၚပါသည္။)ေသလြန္ၿပီးေနာက္ လူ႔ဘဝတြင္ အလြန္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ပုဏၰားသူေဌး၏ သၼီးအျဖစ္ ဝင္စားေလသည္။ယကၡဒါလီ မင္းသၼီးေလးမွာ အလြန္ႂကြယ္ဝ ခ်မ္းသာလွသလို ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါမွာလည္း ေခ်ာေမာတင့္တယ္လြန္းေသာေၾကာင့္
ပုဏၰားသူေဌးသည္ သူ႔သမီးအား  ဘုရင္မင္းျမတ္တု႔ိႏွင့္သာ သင္ေတာ္ေပသည္ဟုဆိုကာ တေကာင္းျပည့္ရွင္မင္းထံ သမီးေတာ္ကို ဆက္ကပ္ေလသည္။တေကာင္းမင္းက ႏွစ္သက္ေတာ္မူသျဖင့္ ေျမာက္နန္းမိဖုရားအျဖစ္ ေျမႇာက္စားေလသည္။

ထိုအခ်ိန္ မဟာဂါမ႐ႊာ ဆိုေသာ အရပ္တြင္ သူေဘာဂ ဆိုေသာသူေဌးႀကီးရွိေလသည္။သူေဘာဂ သူေဌးသည္ ရေသ့ႀကီးသုံးပါးအား ပစၥည္းေလးပါး မျပတ္လႉဒါန္းေနေသာသူလည္း ျဖစ္ေပသည္။တေန႔သ၌ သူသည္ ျမသလြန္ ဌာပနာ ထားရွိရာ အရပ္တြင္ ေစတီတည္ထားကိုးကြယ္လိုေၾကာင္း ရေသ့ႀကီး သုံးပါးထံေလွ်ာက္ထားေလသည္။ရေသ့ႀကီးသုံးပါးမွ ဘုရား၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အရ ေဘာေက်ာ္ ႏွင့္ ေဘာေသာ တို႔ညီေနာင္ လူ႔အျဖစ္ျပန္ေရာက္မွ သူတို႔သာလွ်င္ ဘုရားတည္မည့္ သူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ သင္ဘုရားတည္လိုပါက ေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာ လူဝင္စားတို႔ကို
ေတြ႕ေအာင္ရွာ၍ ကုသိုလ္ျပဳပါေတာ့ဟု မိန႔္ေလသည္။ သူေဌးႀကီးသူ႔ေဘာဂ လည္းတပည့္တပန္းမ်ားလႊတ္၍ ဘီလူးညီေနာင္ လူဝင္စားႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္း နယ္အစုံလႊတ္ စုံစမ္းေလသည္။
သတင္းကမရေပ။ ထိုသို႔ အေဖျဖစ္သူ သူ႔ေေဘာဂ တေယာက္ ကုသိုလ္ယူ ဘုရားတည္လိုေသာေၾကာင့္
ဘီလူးလူဝင္စား ညီေနာင္ကိုရွာေနေၾကာင္း သူ႔ေဘာဂ၏ သၼီးပုဏၰဝတီ ၾကားသိရေလသည္။တေန႔ ပဏၰဝတီသည္ ျမသလြန္ ဌာပနာျပဳရာ နဂုတၱမ ေတာင္သို႔သြားၿပီး အဓိဌာန္ ဆုေတာင္းေလသည္။
ေတာပန္းေလးမ်ားးကို ပန္းစာေခြျပဳလုပ္ၿပီး အေဖျပဳလိုေသာ ဘုရားတည္ျခင္းကို ေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာ ဝင္စားေသာသူမ်ားကိုေတြ႕မွသာ ကုသိုလ္ျပဳႏိုင္ေပေတ့ာမည္။ အေဖ ကုသိုလ္ယူႏိုင္ရန္အတြက္ ဤ ပန္းစာေခြအားေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာ ဝင္စားသူမ်ားေတြ႕ရပါေစဟု ဆုေတာင္းခဲ့ေလသည္။
( ေနာင္တြင္ ပန္းစာေခြခ်ထားရစ္ခဲ့ေသာေနရာအား ပန္းရစ္ေတာင္ေစတီဟုအထင္အရွားတည္ရွိေလသည္)
ထို႔ေနာက္ ပုဏၰဝတၱီသည္ အတန္ငယ္ေဝးေသာ ကုန္းျမင့္ေပၚမွ သူေမွ်ာ္လင့္ လ်ာထားေသာ ခင္ပြန္းကိုေမွ်ာ္ေသာေတာင္အား ေနာင္အခါ ေ႐ႊလင္ေမွ်ာ္ေစတီ ဟုေခၚေဝၚေလသည္။

ေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာ ညီေနာင္မွာလည္း သူတို႔ ဘီလူးဘဝကေနထိုင္ခဲသည့္ ေတာအုပ္ႏွင့္
မ်ားစြာ မေဝးကြာလွေသာေနရာတြင္ ကုန္သည္မ်ိဳး႐ိုး၌ လူ႔ဘဝ ဝင္စားေလသည္။
ေဘာေက်ာ္က အကိုျဖစ္ကာ ေဘာေသာ က ညီအျဖစ္ျပန္ဝင္စားေလသည္။တေန႔ ကုန္ကူး ကုန္ေရာင္းၾကရင္း ရေသ့ႀကီး ၃ပါးရွိေသာအရပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာရင္း လႉဖြယ္မ်ား ဆက္ကပ္ေလသည္။
တဆက္တည္း ျမသလြန္ ဌာပါထားသည့္ ေနရာအား ဖူးေ််မ်ွ်ာ္ခြင့္ေတာင္းေလသည္။ ရေသ့ႀကီးတို႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ျမသလြန္ဌာပနာရွိရာ ေတာင္သို႔အသြား လမ္းခုလတ္ရွိေတာင္ကုန္းထက္တြင္ ပန္းစာေခြ ကိုေတြ႕ရွိရေလသည္။
ပန္းစာေခြတြင္ေရးထားေသာ စာကို ဖတ္ၿပီး အကိုျဖစ္သူ ေဘာေက်ာ္က"ငါတို႔ဘီလူးဘဝတုန္းက ဘုရားမတည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥ အခုလူ႔ဘဝ ေရာက္ေတာ့ဆုေတာင္းျပည့္ရေတာ့မယ္" ဟု ဆိုေလသည္။

ျမသလြန္ဌာပနာထားရာ အရပ္သို႔ ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ၿပီး ပန္းစာေခြေရးခဲ့သုူ ပုဏၰဝတီ ရွိရာ မဟာဂါမ႐ႊာသို႔ လိပ္စာအတိုင္း
ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။မဟာဂါမ ႐ႊာသို႔ေရာက္ၿပီး သူေဌးသူေဘာဂထံ ပန္းစာေခြအားအပ္ၿပီး မိမိတု႔ိသည္ ဘီလူးဘဝ ေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာမွလူ႔ ဘဝအျဖစ္ လူျဖစ္လာေသာ ညီေနာင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးသူ႔ေဘာဂ ထံ
အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။ သူေဌးႀကီးလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္လွၿပီး သမီးေမွ်ာ္လင့္ေသာ
ၾကင္လ်ာဖက္တို႔ေရာက္လာေခ်ၿပီ ေကာင္းစြာ ျုပုစုပါဟု သမီးပုဏၰဝတီကိုမွာ ၾကားေလသည္။
သမီးကို ေဘာေက်ာ္ လုလင္ႏွင့္ လက္ဆက္ေပးၿပီး ေဘာေက်ာ္ ေဘာေသာတို႔ႏွင့္ အတူ သူ႔ေဘာဂ သူေဌးႀကီးသည္
ရေသ့ႀကီးသုံးပါးထံသြားေရာက္၍ ျမသလြန္ဘုရားတည္လိုေၾကာင္းေလ်ာက္ထားေလသည္။ ရေသ့ႀကီးတို႔လည္း
ျမတ္စြာဘုရား၏ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ႏွင့္ ကိုက္ညီေလသျဖင့္ ခြင့္ျပဳေလသည္။ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ
ျမသလြန္ဘုရားတည္ေတာ္မူရာတြင္ ကုသိုလ္ပါဝင္ႏိုင္ၾကရန္ တဖြဲဖြဲေရာက္ရွိလာၾကေတာ့သည္။ သိၾကားမင္းနတ္ေဒဝါမ်ား၊
နတ္၊ ဝိဇၨာ၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ ဘီလူးမ်ားပါ စုေဝးေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။
ဌာပနာတိုက္အတြင္း တည္ရွိေနေသာေ႐ႊသလြန္ ျမသလြန္ အေပၚမွ ညဏ္ေတာ္အျမင့္ ၃၅ ေတာင့္ရွိေသာ
မူလ ပထမေစတီကို သူေဌးသူ႔ေဘာဂ လူဝင္စားေဘာေက်ာ္ႏွင့္ဇနီး ပုဏၰဝတီတို႔က စတင္တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ သမိုင္းဝင္ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာေလသည္။

သကၠရာဇ္ ၄၁၂ ခုနစ္တြင္ အေနာ္ရထာမင္း၏ သားေတာ္ ေစာလူးမင္းလက္ထက္တြင္ ပ်က္ဆီးေနေသာ ျမသလြန္ေစတီကို
ျပန္လည္ျပဳျပင္ရင္း ညဏ္ေတာ္ကို မူလထက္ အေတာင္၂၀ ထပ္မံျမႇင့္တင္ၿပီး ၅၅ေတာင္အျမင့္ရွိ ျမသလြန္ေစတီအျဖစ္
ျပဳျပင္တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္း မေကြးျမသလြန္ ဘုရားသမိုင္းက ၫႊန္းဆိုျပေနေလသည္။

အ႐ြယ္အစား

မဟာ သကၠရာဇ္ ၁၅ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရေသ့ႀကီး သုံးဦးႏွင့္တကြ သိၾကားမင္း၊ သူေဌးႀကီး သမီး သုဏၰဝတီႏွင့္ သားမက္ေဘာေက်ာ္တို႔သည္ ေ႐ႊသားသလြန္ေတာ္ႏွင့္ ျမသားသလြန္ေတာ္တို႔ကို ဌာပနာကာ ေစတီတည္ၾကေလသည္။ ထိုပထမဆုံးအႀကိမ္တည္ေသာ
ေစတီေတာ္မွာ အျမင့္ သံေတာင္ ၃၅ ေတာင္ရွိသည္ဟူ၏။ ဤကား ျမသလြန္ေစတီကို ပထမဆုံအႀကိမ္ တည္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ ပုဂံေခတ္၊ သကၠရာဇတ္ ၄၂၁ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ေစာလူးမင္းသည္ သံေတာင္ ၅၅ ေတာင္ျမင့္ေသာ
ျမသလြန္ ေစတီေတာ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံျပဳျပင္ တည္ျပန္သည္။ သကၠရာဇ္ ၁၂ဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ ေျမငလ်င္ ႀကီးက်ယ္စြာ
လႈပ္ေသာေၾကာင့္ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ႀကီး ကြဲအက္ပ်က္စီး၍ ၿပိဳခဲ့ရေလသည္။ ထိုႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း ၁၅ ရက္ေန႔တြင္
မေကြးၿမိဳ႕သူႀကီးမင္းမင္းထင္ မင္းလွေက်ာ္ေခါင္သည္ သံေတာင္ ၆၆ ေတာင္ ၂ မိုက္ျမင့္ေသာ ေစတီေတာ္ႀကီးကို အသစ္တဖန္
ထပ္မံတည္ျပန္သည္။ ထိုမွ တစ္ပါး ပထမေခြတြင္ အခ်င္း ၅ ေတာင္တစ္မိုက္ ၊ အေစာက္ ၁၇ ေတာင္ျမင့္ေသာ ထီးေတာ္ႀကီးကိုလည္း လႉဒါန္းခဲ့ေလသည္။ ထိုသို႔ တည္စဥ္ ဘုရားတည္ေဆာက္ေသာ ဗိသုကာ ပန္းရံဆရာႀကီးမ်ားက ဘုရားသပိတ္ေမွာက္တြင္
လက္ယွက္ဘီလူး႐ုပ္ ၂၁ ႐ုပ္တိတိ ထုလုပ္ရာ၌ တနဂၤေႏြေထာင့္ႏွင့္ ေသာၾကာေထာင့္ၾကားရွိ ဘီလူး႐ုပ္ကို အျခားဘီလူးမ်ားကဲ့သို႔
ထုလုပ္ေသာ္လည္း အစြယ္မပါ ၿပဳံးေနေသာ ဘီလူးပုံသာ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ၃ ရက္ ၃ ႀကိမ္တိတိ ျပင္ဆင္ ထုလုပ္ေသာ္လည္း
အျခားဘီလူး႐ုပ္ကဲ့သို႔ မထြက္လာသည့္အတြက္ ဤအတိုင္း ထားခဲ့ရသည္။

သီရိဃ႑ေခါင္းေလာင္း

ေစတီရင္ျပင္ တနဂၤေႏြေထာင့္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲလႉဒါန္းထားေသာ ေခါင္းေလာင္းက သီရိဃ႑ေခါင္းေလာင္း ျဖစ္ၿပီး ယင္းကို
၁၈ ေအာက္တိုဘာ ၁၈၄၆ သာယာဝတီမင္းလက္ထက္တြင္ မေကြးၿမိဳ႕သူႀကီး ေမာင္ေ႐ႊျပည့္က ခ်ိတ္ဆြဲလႉဒါန္းသည္။
ေခါင္းေလာင္းစာ စီကုံးေရးသားသူမွာ ရွင္ပညာတိကၡ ျဖစ္သည္။

ဘုရားပြဲေတာ္

မေကြးၿမိဳ႕ ျမသလြန္ပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၈ ရက္မွ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္ေန႔ထိ
စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလ်က္ရွိသည္။ ေရွးအခါက မေကြးျမသလြန္ ဘုရားပြဲသည္ အထက္ေအာက္ ကုန္စည္ဖလွယ္ရာ
ေဈးႀကီးအျဖစ္ အေရာင္းအဝယ္စည္ကားခဲ့သည္။

ဤေဆာင္းပါးကို သင္ဆရာ ၊ ျမင္ဆရာ ၊ ၾကားဆရာ မ်ား၏မွတ္စုတိုမ်ားထဲမွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသားထားပါသည္။